TIMMY
1992 – 19 augustus 2002
Witte herder Timmy is op 11 jarige leeftijd overleden
Ter nagedachtenis aan Timmy
Een hond…. nee een vriend met een verhaal!
In maart 1992 komen wij bij iemand in Den Haag, om een door ons tam gemaakt witte valkparkiet, af te leveren. Na het aanbellen horen wij een luid geblaf en wat blijkt: er zijn een groot aantal witte herders op de flat aanwezig.
Een jongensdroom van Rob was om eens eigenaar te zijn van een witte herder. Dit na een documentaire die hij als kleine jonge op tv had gezien. Thea had nog nooit een witte herder gezien! Tijdens het gesprek over de vogel en de hobby van deze mensen “de witte herder”, gaat Rob’s hand naast de bank en na enige tijd zo gezeten te hebben, voelt hij een klein tongetje langs zijn hand gaan. Een klein scharminkel ligt er achter de bank, ziet er niet uit en lijkt niet echt levendig. Wij gaan die avond weg, maar komen al snel terug om te praten over de pup.
We nemen hem deze avond mee en bezoeken de andere dag diverse dierenartsen. Van de 7 zeggen er 5 afmaken. Één denkt dat het wel een pushondje zal worden, maar onze eigen dierenarts geeft ons enige kans. Terug naar de fokker en wij melden onze bevindingen. Omdat we het zielig vinden voor de hond, laten we ons overhalen door de eigenares en hun dierenarts om de pup te houden. De dag erna, 30 maart 1992, gaan we opnieuw naar onze dierenarts en laten hem inenten.
Wij dopen hem Timmy in plaats van de door de fokker gegeven naam “Jori”. Timmy mocht van ons overal lopen, maar zocht steeds een klein hoekje op om zich in te verstoppen. Als we hem willen aaien bibbert hij als een gek. Pasja onze wat oudere Mechelse herderdame, ontfermt zich over Timmy en verzorgt hem als een eigen kind. Toch gaat het niet echt goed met Timmy.
In zijn vaccinatieboekje zit een briefje van Thea, van 27 april 1992, met daarin o.a. de volgende klachten:
– Timmy heeft steeds koorts tussen de 38.8 en 39.64 graden Celsius.
– Eten doet hij met tegenzin en hij moet steeds gevoerd worden, na het eten slaapt hij ongeveer 3 uur..
– Groeien doet Timmy niet.
– Ontlasting is niet goed.
– Timmy braakt steeds en valt na het braken in een lange en diepe slaap.
– Hij loopt niet goed en struikelt steeds.
– Hij speelt niet en ligt steeds te slapen in een hoekje.
De lijst is nog veel langer, maar ik denk dat ik aardig laat zien dat hij niet best was.
We komen er achter dat Timmy last heeft van zijn gebit en zijn verhemelte en vanaf die tijd krijgt hij Diner of brokken geweekt in water. Timmy wordt wel sterker, maar z’n botten blijf je zien. Timmy knapt toch wat op en is voor Thea een engel. Hij volgt haar overal en laat zich verzorgen door Pasja. Groeien doet hij wel, maar zijn botten blijf je zien. Buiten luistert Timmy goed naar ons. Wij kunnen hem buiten aanhalen, maar hij is bang voor alles en iedereen. Binnen kan alleen Thea hem aanhalen, als Rob dat wil doen kruipt hij in een hoek en laat zich daar wel kwispelend aanhalen.
Timmy en Pasja worden dikke vrienden en Timmy knuffelde Pasja ieder dag. Ondanks zijn angst voor andere honden (als we in duin lopen en Pasja gromt naar een andere honden) komt Timmy als een speer uit zijn schuilplaats om haar te helpen. Deze situatie duurt ongeveer een jaar of 6. Timmy komt naar niemand toe, hij ontwijkt ieder contact met anderen. Is wel erg lief voor onze kinderen, ondanks dat zij niet altijd even zachtzinnig met hem omgaan. Na 6 jaar komt er een verandering: heel zachtjes aan gaat Timmy naar mensen die bij ons in huis komen toe, voor een knuffel of een koekje. Buiten blijft hij angstig, maar naar bekenden gaat hij toe en laat zich aaien. Voor andere honden en vreemden blijft hij angstig.
Als onze eerste nieuwe pup Misthy komt, is hij de hond die alles voor de pup over heeft en het lijkt wel een wonder, ondanks dat hij al zo oud is, zien we hem voor het eerst echt spelen met een andere hond. Ja, in deze periode lijkt hij wel een pup. Hij verwent nu beide honden met regelmatige schoonmaakbeurten en laat alles van Misthy toe.
In 2001 gaat het opeens mis: ’s morgens vinden wij hem met gespannen spieren en het lopen gaat hem slecht af. Hij wankelt steeds, doet raar met zijn ogen en blijft, als hij binnen is op zijn kleedje liggen. Als enige tijd later ook nog eens Holly Two de roedel komt versterken is hij helemaal door het dolle en lijkt hij als herboren. Hij geeft alle liefde die hij heeft aan zijn drie metgezellen en dat hij af en toe een snauw als dank terug krijgt deert hem niet. Net als bij Misthy kan ook Holly Two geen kwaad bij hem doen.
Toch zwakt hij steeds meer af en kan hij alleen nog de start van het ren spel meemaken, want hij wordt steeds gelijk in gehaald, maar toch probeert hij het elke keer weer.Mooie momenten zijn dan, als je ziet dat de jonge honden stoppen met hun spel en hun snelheid aanpassen, zodat Timmy ze kan pakken. Het leukste vond Timmy zwemmen in zee en in het meer, want dat kon niemand van hem winnen. Zelfs de laatste keer bij het meer was hij de andere honden te snel af. Op 18 augustus vonden we Timmy al trekkend met zijn poten. Hij was alle controle over zijn spieren kwijt, kon niet meer lopen, bij de minste aanraking van zijn lichaam zakte hij al in elkaar. De andere honden lieten hem alleen en bleven uit zijn buurt.
19 augustus was de laatste dag in het leven van Timmy.
Zijn plaats bleef lang leeg, de andere honden wilden er niet liggen of eten. Een eerbetoon van zijn vrienden aan een hond met een hart van goud.
TIMMY we hebben veel met je meegemaakt/geleerd en ook voor ons was je een bijzonder trouwe vriend.
WE MISSEN JE
JIJ ZORGDE ERVOOR DAT WIJ VERLIEFD WERDEN OP DE WITTE HERDERS
EN DAT ZULLEN WE NOOIT VERGETEN.
